Soms weet je het even niet...
Soms weet je het even niet meer. Dan draai je rond in cirkeltjes. Alsof je op een rotonde zit en niet weet welke afslag te nemen. Vervelend, niet?
Meestal willen we daar zo snel mogelijk weg. Weg van de rotonde en de juiste afslag nemen. Want hé, dan kunnen we verder met ons leven.
Maar wat als je nou eens de rotonde verandert in een plein? Een plein waar je even kunt rusten. Waar je niks hoeft. Geen afslag om te kiezen, geen punt op de horizon om heen te gaan. Gewoon even ZIJN. En kijk dan eens om je heen: waar ben ik eigenlijk? Wat zie en voel ik hier? Is het hier fijn, of niet? Is het hier droog, of regent het tranen? Is het hier stil en vredig, of is het er druk en rumoerig?
Soms weet je het even niet meer. En dat is oké! We hebben het idee dat we altijd, elk moment moeten weten wie we zijn, waar we vandaan komen en waar we heen willen. Maar dat is helemaal niet nodig.
Het is oké om soms niet te weten wie je bent. Want je bent constant in ontwikkeling. Jij bent vandaag niet dezelfde persoon als die je gister was.
Het is ook oké om niet te weten waar je heen wilt, om een tijdje stil te zitten. Misschien zijn er zaken die vragen om nader bekeken te worden, of heb je dingen doorgemaakt die verwerkingstijd vragen.
Zak maar eens dieper in het niet-weten. Sta jezelf toe om even niets te hoeven en je zult zien dat er vanzelf een impuls ontstaat van binnenuit die jou als vanzelf weer een richting op laat gaan.
Soms weet je het even niet meer... Hoe heerlijk!
Wil je deze tekst delen? Dan graag in zijn geheel en onder vermelding van mijn naam.